| ترجمان دانش (با رعايت دستورالعمل) |
عنوان طرح: آنتی‌ژن‌های انگلی و لوپوس اریترومایتوز سیستمیک (SLE): یک مطالعه مرورسیستماتیک و متاآنالیز
عنوان پیوست: انگل ها به دلیل خصوصیات تنظیم کننده ایمنی نقش مهمی در پیشگیری از بیماریهای خود ایمنی و آلرژی دارند. بر اساس فرضیه بهداشت، از زمانی که انسان با بهبود شرایط اقتصادی و اجتماعی و رعایت بهداشت از دوستان قدیمی خود یعنی میکروب های خو گرفته با بدن انسان دوری کرد؛ به موازات آن شیوع بیماریهای خود ایمن و آلرژی ها افزایش یافت. یکی از این بیماری های خود ایمن لوپوس اریتماتوز سیستمیک است که یک بیماری مزمن التهابی است که به صورت آرتریت مفصلی و یا نفریت کلیوی بروز پیدا می کند.
شرح پیوست: بیماری سیستمیتیک لوپوس اریتمایتوز(SLE ) یا به اختصار لوپوس، یک بیماری خود ایمن مزمن؛ خود محدودشونده و عودکننده؛ است که تا کنون علت آن معلوم نشده است. بیماران مبتلا به لوپوس علیه آنتی ژن های موجود در هسته سلول های خودی به خصوص DNA آنتی بادی تولید می کنند. اتصال آنتی بادی به DNA و دیگر آنتی ژن های هسته ای باعث تشکیل کمپلکس های ایمنی شده که این کمپلکس ها در مفاصل و دیگر قسمت های بدن رسوب کرده و موجب راه اندازی پاسخ های التهابی می شوند. این بیماری عمدتا در زنان و به میزان یک در700 زن سفید پوست (یک در 250 در زنان سیاه‌پوست) و در سنین20 تا 60 سال در ایالات متحده آمریکا بروز می‌کند. نسبت زن به مرد در این بیماری 10 به یک است. عوامل متعدد ژنتیک و محیطی (نظیر عفونت ها و استرس مزمن، تابش نور خورشید) باعث شکست تحمل سیستم ایمنی نسبت به بدن شخص شده و زمینه را برای ایجاد بیماری لوپوس فراهم می کنند. شایعترین علامت بالینی در بیماران لوپوسی التهاب مفاصل و درگیری کلیه ها می باشد.
سرکوب التهاب در این بیماری، به کمک داروهای ضد التهابی از جمله کورتون ها مهمترین راه درمان بیماری لوپوس می باشد. اما به دلیل عوارض این دسته از داروها محققین در کنار تلاش برای کشف علت بیماریهای خودایمنی، تحقیقات گسترده‌ای در جهت دست یابی به شیوه‌های نوین درمانی جهت تعدیل سیستم ایمنی انجام داده‌اند. یکی از زمینه‌های جذاب در این خصوص، استفاده از فراورده‌های انگلها در درمان بیماریهای خود ایمنی از جمله مولتیپل اسکلروزیس، آرتریت روماتوئید و لوپوس اریتماتوز سیستمیک است. مطالعات نشان داده اند که در کشورهای توسعه یافته که از امکانات قابل قبولی در دسترسی به رعایت اصول بهداشتی برخوردار هستند در مقایسه با کشورهای توسعه نیافته یا در حال توسعه، بیماریهای خود ایمنی شیوع بیشتری دارند (فرضیه بهداشت). انگلها برای مدت زمان طولانی با پستانداران به خصوص انسان زندگی کرده‌اند و از راههای مختلفی برای زنده ماندن و در امان ماندن از سیستم ایمنی بدن بهره برده‌اند. مهمترین مکانیسم به کار گرفته شده توسط انگلها تغییر پاسخهای ایمنی به سمت پاسخهای ضد التهابی و ایجاد یک نوع تحمل ایمنی است. بر همین اساس انگل ها به خصوص کرمها پاسخهای ایمنی را متوجه خود کرده و با افزایش عوامل ضد التهابی مانع از ایجاد پاسخ ایمنی علیه بافتهای خودی می شوند. در یک دهه اخیر نتایج حاصل از مطالعات حاکی از تاثیر مثبت آنتی ژن‌های انگلها در بهبود علائم بیماری لوپوس می‌باشند. از این رو این مطالعه با هدف مرور منظم تحقیقات انجام شده در این خصوص و بررسی دقیق تاثیرات آنتی‌ژن‌های انگلها در بیماری لوپوس اریتماتوز سیستمیک انجام شد. امید است نتایج این مطالعه بتواند در اتخاذ و بهبود روشهای درمانی بیماری لوپوس موثر باشد.
یافته های این مطالعه نشان داد که استفاده از مشتقات یک نوع انگل پلاسمودیوم (Plasmodium chabaudi) , و ماده ای به نام TPC که در انگل های متعددی یافت می شود بیشترین تاثیر را بر روی کاهش التهاب، بهبود آسیب بافتی القاء شده توسط فاکتور های سسیتم ایمنی و در نتیجه سرکوب سیستم ایمنی در حیوانات مبتلا به لوپوس دارند.
گروه های هدف
متخصصان و پژوهشگران، سیاستگذاران پژوهشی، رسانه ها و مردم ، سیاستگذاران درمانی
کلمات کلیدی: لوپوس اریتماتوز سیستمیک، آرتریت، نفریت، آنتی ژن های انگلی
موضوع اصلی: طرح انجام شده مرتبط با موضوع بیماری شناسی و ایمنی شناسی می باشد. |
